Hoe overtuigend zijn de bekentenissen van de ontvoerde technicus van de centrale in Gaza?

Er zijn mensen die ervan overtuigd zijn dat de Israelische kanten Haaretz, Yedioth Ahronoth en Jerusalem Post 'kwaliteitskranten' zijn. Ik denk dat het tijd wordt dat daar vraagtekens bij worden geplaatst. Weliswaar valt het niet te ontkennen dat er van tijd tot tijd wel kwaliteitsartikelen in die kranten staan (vooral in Haaretz) maar qua onderzoeksjournalistiek en eigen nieuwsgaring schieten ze hopeloos tekort. Met name als het gaat om de talloze incidenten waarbij het Israelische leger Palestijnen in de bezette gebieden doodschiet, gaat de Israelische 'kwaliteitspers'  in geen enkel van die gevallen zelf op onderzoek uit. Steevast schrijven de kranten de versie over die ze wordt aangeleverd door de voorlichtingsdienst van het leger.
Dat is griezelig. Maar minstens even griezelig voor de toekomst van een Israel dat zich graag de enige democratie in het Midden-Oosten noemt, is dat er nooit - echt nooit - vraagtekens worden geplaatst bij de werking van de geheime diensten en de rechterlijke macht als het gaat om delicten tegen de 'veiligheid' van de staat. Vooral als het om Palestijnen gaat, maar niet alleen dan.We hebben in het recente verleden de zaken gehad van Anat Kamm en Ameer Makhoul, om er slechts twee te noemen. Kamm, had als klokkenluidster onthuld dat generaal Yair Naveh, commandant van de Israels 'centrale sector',  een uitspraak van het Israelische hooggerechtshof negeerde dat  zogenaamde 'targeted killings' alleen mogen worden uitgevoerd als de persoon om wie het gaat gewapend is en niet kan worden gearresteerd. Kamm is voor het achterhouden van documenten waaruit bleek dat generaal Naveh die rechterlijke uitspraak aan zij laars lapte, een zogenoemde plea bargain overeengekomen waarmee ze voor jaren achter de tralies verdwijnt. De Israelische pers heeft daar nauwelijks aandacht aan besteed.
Een ander geval - nog onthutsender - was de zaak tegen Ameer Makhoul, die een plea bargain overeenkwam op grond van beschuldigingen van de Shabak (Shin Bet) dat hij informatie aan een agent van Hezbollah zou hebben verschaft. De beschuldigingen rammelden aan alle kanten, maar de plea bargain was onvermijdelijk, volgens zijn advocaten, omdat rechters in Israel nooit de mening van de Shabak aanvechten. En ook in dit geval volgde de pers blindelings de officiële lezing van de feiten.  

 

Abu Sisi wacht - tussen twee agenten - op zijn voorgeleiding voor de rechter (Ma'an News). 

En nu is er dus het verhaal van Dirar Abu Sisi, de technische directeur van de enige elektriciteitscentrale in Gaza, die volgens de kranten Haaretz, Yedioth, Jerusalem Post en voor zover ik weet ook de rest van de Israelische pers, schuld zou hebben bekend aan samenwerking met Hamas, het opzetten van een militaire academie en en het ontwikkelen van raketten voor deze organisatie. Alle persorganen publiceerden dat een paar dagen geleden. En allemaal citeerden ze daarbij uit door het openbaar ministerie vrijgegeven documenten. Vragen worden er niet gesteld, hoewel het verhaal van Abu Sisi, die in februari door de Mossad - waarschijnlijk met medewerking van de Oekraïense geheime dienst - werd gekidnapt uit een couchette in een nachttrein in de Oekraïne, zo ongeloofwaardig is als het maar kan.  

Abu Sisi werd aanvankelijk langdurig ondervraagd over de verblijfplaats van de Israelische sergeant Gilad Shalit, die al vijf jaar in Gaza wordt vastgehouden. Zelfs premier Netanyahu maakte er melding van op de radio.  
Het is waarschijnlijk dat de Israelische geheime diensten Abu Sisi uit die trein ontvoerden omdat dachten dat hij wist waar Shalit was. Daarover werd hij aanvankelijk tijdens zijn detentie ook langdurig doorgezaagd, zo kwam naar buiten. Maar nu wordt Abu Sisi met geen woord meer in verband gebracht met Shalit. Kennelijk omdat de geheime diensten intussen hebben begrepen dat hun veronderstelling dat  Abu Sisi iets van Shalit's verblijfplaats zou weten, een slag in de lucht was. In plaats daarvan wordt nu uitgebreid uit de doeken gedaan dat Abu Sisi voor Hamas verbeteringen heeft aangebracht in diverse raketsystemen of zelfs nieuwe systemen ontwikkelde. Ook wordt verteld dat hij een militaire academie zou hebben opgezet om te voorkomen dat Hamas-strijders in de toekomst hun posten zouden verlaten, zoals bij de Israelische invasie van 2008-2009 zou zijn gebeurd. In een aanklacht van negen punten die in april werd geformuleerd, staat het verhaal zoals Abu Sisi het allemaal zou hebben verteld:
Niet alleen was hij lid van Hamas, maar ook zou hij  
... have developped the Yassine anti-tank missile which would be capable of damaging Israeli armored personnel carriers, fins to stabilize the Al Battar missile and he would have transferred knowledge about Russian rocket  research and development to Hamas.
Also he developed the idea of establishing a military academy that would train the officers and commanding ranks in the Hamas for their functionality under warfare and took upon himself the task of establishing and managing the military academy…
 The idea of this academy being born after Israel´s Cast Lead operation of 2008-2009 and sprung out of the conclusion that Hamas´s  forces performed rather poorly against the Israeli´s at that time.

Abu Sisi's advocaat  Smadar ben Natan, zei bij het bekend worden van deze aanklachten al meteen, dat haar cliënt bepaalde dingen had bekend onder 'zeer zware druk'.  Wat haar betrof mocht die druk wel worden 'gekenschetst als marteling', zo voegde ze eraan toe.
 
 YNet publiceerde deze tekening die gemaakt zou zijn door Abu Sisi. Het onderschrift in het Arabisch (en daaronder vertaald in het Hebreeuws) zou luiden: ''Raket, maar ik heb de details nooit gezien ... dus dit is puur een (soort) conclusie.'') 

 Een wonderlijke 'twist' aan de hele zaak is dat de Israelische geheime diensten nu ook beweren dat Abu Sisi in het geheim in de Oekraïne rakettechnologie zou hebben gestudeerd. Hij zou dat hebben gedaan  aan de militaire academie van Kharkov, waarbij zijn mentor een zekere professor Petrovich zou zijn geweest die gespecialiseerd was in de technologie van SCUD-raketten. Nu heeft Abu Sisi inderdaad in de Oekraïne gestudeerd. Hij haalde zijn graad in de elektrotechniek aan een instituut in Kharkov.  De studie in de rakettechnologie zou hij hebben gedaan aan een 'militaire poot' van ditzelfde instituut.
Daarbij doen zich echter twee moeilijkheden voor, aldus blogger Richard Silverstein aan wie ik dit ontleen. En dat is dat Abu Sisi volgens zijn broer studeerde aan het Zaporhizia Instituut voor Machinebouw en dat hij zijn disssertatie presenteerde aan de Staatsacademie in Kharkov. Een extra probleempje is dat professor Petrovich van de militaire academie van Kharkov niet bestaat. Althans dat zeggen zowel Abu Sisi's broer Yousef als zijn OekraIense vrouw Veronika. 
Nog een ander probleempje is het verhaal van de academie die Abu Sisi zou hebben opgericht om de performance en efficiency van militairen van Hamas te verbeteren. Los van het feit dat onduidelijk is, op grond van wat voor kennis en ervaring hij in staat zou zijn zo'n academie te leiden, is het toch op zijn minst verbazend dat zijn vrouw, noch zijn broer, noch zijn medewerkers aan de elektriciteitscentrale, noch zijn vrienden ook maar iets hebben gemerkt van deze activiteit. Ze zijn er bovendien allemaal van overtuigd dat Abu Sisi, die al de hoofdtechnicus van de centrale in Gaza was vóór de machtsovername door Hamas, uitsluitend en alleen leefde voor zijn werk aan de centrale, zijn docentschap aan de universiteit van Gaza en zijn familie van zes kleine kinderen.
Kortom, het hele verhaal is, om het voorzichtig te zeggen, nogal gammel. En alle ongerijmdheden zouden zeker voer kunnen (of eigenlijk moeten) zijn  voor onderzoeksjournalisten. Die zijn echter alleen buiten Israel te vinden, met name dus de hierboven al aangehaalde Richard Silverstein van de blog Tikun Olam. Israelische kranten komen niet verder dan het slaafs overnemen van door het openbaar ministerie aangereikte pasklare teksten, met als klap op de vuurpijl het door Abu Sisi gemaakte tekeningetje (hierboven door mij overgenomen van YNet, de site van de krant Yediot Ahronot) van een raket dat nog eens extra zou moeten onderstrepen hoezeer hij schuldig is.
Nou ja schuldig.... zouden ze dat nu zelf geloven die journalisten en geheime dienst- mensen? Zouden ze echt denken dat een dergelijk onbenullig schetsje iets zegt over Abu Sisi's betrokkenheid bij de rakettechnologie van Hamas?? Mijn nichtje van drie tekent volgens mij overtuigender een raket. En moeten we nu werkelijk geloven, zoals de verhalen in de kranten ons vertellen, dat Abu Sisi wel van alles had ontworpen en uitgerekend met behulp van de computer, maar nooit het eindresultaat had gezien? Een technicus die niet eens ooit had mogen waarnemen in hoeverre zijn verbeteringen en uitvindingen ook werkelijk werkten? Hoe geloofwaardig is dat nu weer? (Geen wonder dat die dingen nooit wat raken, zou je haast zeggen).
Maar ondertussen steekt dus geen hond een poot uit in deze zaak en draait voor de zoveelste keer een hoogstwaarschijnlijk volledig onschuldige man, die ook nog eens illegaal is gekidnapt, voor tientallen jaren de bak in.Waarbij het leven van hemzelf, zijn 32-jarige Oekraïense vrouw en zijn zes kleine kinderen wordt verwoest.